In bijna 40 jaar werkervaring in het onderwijs, waarvan 25 met volwassenen, heb ik een eigen begeleidings-/werkstijl ontwikkeld, die ik steeds afstem in communicatie met de ander.
Door deze authentieke wijze van werken is de effectiviteit van mijn begeleiding in de loop der jaren verhoogd. Deze werkwijze deed ik in de loop der jaren op als mix van scholing en ervaring.
Ik baseer me o.a. (gedeeltelijk) op de positieve psychologie, op cognitieve gedragstherapie, RET, op de Transactionele Analyse, op NLP-ideeën, een cliëntgerichte, inzichtgevende benadering, op een contextuele invalshoek, de narratieve werkwijze, het biografisch werken, de provocatieve benadering en ga zo maar door.
Graag hanteer ik de kernkwadranten van Ofman, de Roos van Leary, de werkstijlen van Hay, de axioma’s van Watzlawick, het schema van König, de interventies, de escalatieladder, de hoeden van De Bono, de typeringen van Human Dynamics, rollen van Belbin, de communicatieniveaus en allerlei modellen die faseringen aanduiden in persoonlijke- en teamontwikkeling. Rond innovaties baseer ik me ook op een keur van auteurs en ik coach in een mix van ontwikkelingsgerichte en oplossingsgerichte technieken
Terug naar mijn stijl:
Ik bied veiligheid en ik daag uit. Omdat ik denk dat dit helpt in om te komen uit vaste patronen.
Mijn stijl is transparant en direct, met humor en in rust. Ik kan vrij snel inzichten helpen ont-dekken of aanreiken. Zo wordt geleerd. Onder andere in het experimenteren in nieuw gedrag.
Zo ontstaat vaak een inspirerend gespreksklimaat waar verrassende inzichten en bruikbare oplossingen in samenspraak ontstaan.
En daar speelt iets interessants: hoewel ik als docent aan een post-HBO jaaropleiding voor Coaches goed in staat ben mijn professioneel handelen te legitimeren en onderbouwen, is het ‘inspireren’ van anderen iets wat mij gedeeltelijk overkomt….
Ik hoor het terug en ben er blij mee, maar weet niet precies waardoor dit ontstaat…